Patroonheilige van Zepperen is een Parisienne

Sacramentsprocessie wordt (opnieuw) Genovevaprocessie

De in 2007 vernieuwde Sint-Genovevaprocessie is de vroegere Sacramentsprocessie. Al in 1246 werd in het bisdom Luik de aanwezigheid van Christus in de eucharistie benadrukt door een processie. Paus Urbanus IV stelde in 1264 het feest van het Heilig Sacrament in voor de hele katholieke wereld. De meeste processies in onze streken bestaan uit het ronddragen van de hostie door de straten op Sacramentsdag, de tweede donderdag na Pinksteren. De uitgebeelde taferelen in Zepperen waren in de 19de-20ste eeuw dan ook een plechtige evocatie van de Eucharistie: paaslam, broodvermenigvuldiging, manna, wijn…
Met de vernieuwing in 2007 keren we terug naar de geplogendheden uit het Ancien Régime van voor 1800.
Kanunnik Jozef Daris schrijft in zijn geschiedenis van Zepperen of Notices historiques uit 1887:
‘Sint-Genoveva wordt speciaal vereerd in Zepperen. Elke dag wordt haar altaar door pelgrims bezocht. Het grote feest ter ere van de heilige wordt gevierd de zondag van de heilige Drievuldigheid met een schitterende processie. De toevloed van bedevaarders is zeer groot die dag. In deze processie beeldde men vroeger in natuur taferelen uit het leven van de heilige Genoveva uit. Bijvoorbeeld een duivel die het licht doofde dat een engel voor de heilige uitdroeg terwijl hij haar naar de kerk leidde in de nacht. Een Jaak Peeters die stierf op 2 september 1779 had verscheidene jaren voor duivel gespeeld :  Quondam hic fuit , schrijft de pastoor, diabolus in processione surdus et mutus . De bedevaarders die Sint-Genoveva in Zepperen vereren gaan ook Sint-Bertilia in Brustem vereren en Sint-Eutropia in Rijkel. Ze noemen hen de drie gezusters, al is er geen verwantschap tussen hen en zijn ze zelfs niet van dezelfde tijd. Van oudsher waren de offeranden van de bedevaarders voor de kerkfabriek. Zij bestonden uit geld of uit landbouwproducten. In de rekeningen van de 17de eeuw vindt men zelfs schapevellen en kazen vermeld… De regering van Willem I duldde geen andere processies dan deze van het heilig Sacrament, deze van de Kruisdagen, deze van Sint-Marcus en een zesde vast te stellen door de bischoppelijke overheid. De kapittelvicaris Barret legde deze zesde voor Zepperen vast op de zondag van de heilige Drievuldigheid op 31 augustus 1825. Het was op deze zondag dat, sinds onheuglijke tijden, de pelgrims toestroomden om de relieken van de heilige Genoveva te aanbidden’ (vertaald uit het Frans).
En in een kroniek van Brustem uit 1798 vonden we – zeer laat – het eerste geschreven spoor van de volkse verering van de drie gezusters: Het sal al bekent zijn dat er gepleegt is eenen toeloop te zijn op den dag van Sinxen en zoo men dit noomt Sintervijven dat is H. Drijvuldighijd dag, te Brusthem aen de H. Bertilia ende te Rijckelen en te Sepperen.

Tantum ergo

Dit zijn de twee laatste verzen van het Eucharistisch gedicht door de H. Thomas van Aquino (+-1250) en ze worden gebruikt bij de zegening van het Heilig Sacrament.
In Zepperen bij de afsluiting van de processie in de kerk.
Tantum ergo sacramentum
Veneremur cernui,
Et antiquum documentum
Novo cedat ritui,
Praestet fides supplementum
Sensuum defectui.
Genitori, genitoque
Laus et jubilatio,
Salus, honor, virtus quoque
Sit et benedictio,
Procedenti ab utroque
Compar sit laudatio.
Amen.

Vert.:
Eren wij dan, met gebogen hoofden
Dit zo heilige sacrament,
En laat het oude beeld nu wijken
voor een nieuw ritueel,
Dat het geloof aanvulle
Wat de zinnen niet begrijpen.
Aan de Vader en aan de Zoon
Zij lof en jubelzang,
Ook heil en eer en kracht
En hun naam gebenedijd.
Aan de Geest, die uit hen voortkomt,
Zij gelijke lof.
Het zij zo.

Wie was Genoveva?

In 1982 was er in haar stad Parijs een grote tentoonstelling over de historische figuur Genoveva. Dom Jacques Dubois en Laure Beaumont-Maillet publiceerden toen hun boek Sainte Geneviève de Paris. In 1996 had Michel Rouche aandacht voor Genoveva in zijn werk over Clovis. We onthouden daaruit historische details over haar leven, getoetst aan actuele wetenschappelijke opvattingen.

Genoveva had het geluk een anonieme biograaf te hebben die nauwelijks 18 jaar na haar dood, in 520, zijn tekst al schreef. Hij kon dus nog getuigen raadplegen. De man was waarschijnlijk een Boergondisch priester uit het gevolg van Clotilde, de weduwe van Clovis. Zijn originele tekst verdween, maar kopieën uit de 8ste eeuw zijn tot bij ons geraakt.
Genoveva leefde in een chaotische tweede helft van de 5de eeuw, toen het Romeinse rijk uiteenviel. Onveiligheid belemmerde de handel, vandaar haar tussenkomst om voedsel bij te halen. Haar naam is het Germaanse ‘Geno-veifa’ en betekent ‘geboren uit de schoot van een vrouw’.

In 429 zagen de inwoners van Nanterre langs de Seine nabij Parijs twee Gallische bisschoppen aanmeren. Sint Germanus van Auxerre en Sint Lupus van Troyes waren op weg naar Groot-Brittannië om er de ketterij van Pelagius te bestrijden. Germanus ontdekte in het publiek de zevenjarige Genoveva. Ze was de dochter van Severus, een Frankische oud-officier, en Gerontia, Gallische edelen met bezittingen in Parijs en Meaux. De bisschop prees: “Gelukkige ouders van zulk een dochter! Zij zal vereerd worden”. Germanus hield zijn hand op het hoofd van Genoveva en vroeg haar een bruid van Christus te worden en dapper te handelen. De volgende morgen liet hij Severus met z’n dochter ontbieden en gaf haar een bronzen muntje met kruis dat verloren op de grond lag. Ze moest het rond haar hals dragen en geen rijkdom nastreven.
Genoveva nam de woorden van de bisschop ernstig en enkele dagen later wou ze naar de mis gaan op een feestdag. Maar haar moeder wou niet dat ze mee naar de kerk ging en gaf haar een oorvijg. Ze was op slag blind. Na 21 maanden beval Gerontia aan haar dochter om water te gaan putten. Ze vulde een klein kruikje en maakte er een kruisteken over. Na een paar wassingen zag haar moeder weer klaar.
Toen Genoveva nog adolescent was, werd ze al voor bisschop Villicus van Bourges geleid om als maagd gewijd te worden. Normaal moest men tot z’n veertigste wachten. De bisschop zag dat ze heilig was en van hoge rang. Na de dood van haar ouders ging Genoveva in Parijs bij haar meter wonen. Ze werd zwaar ziek. Omstreeks 445 ging bisschop Germanus opnieuw naar Groot-Brittannië. Zijn faam was groot en een menigte kwam hem uit Parijs tegemoet. Toen hij informeerde naar Genoveva kreeg hij een weinig enthousiast antwoord. Genoveva was waarschijnlijk een vrouwelijke diaken, die catechese verstrekte aan kinderen en bij vrouwendopen assisteerde. Er deden slechte geruchten de ronde en men wantrouwde haar. Ze was een machtige vrouw geworden, zowel religieus als politiek. Maar Germanus ging Genoveva opzoeken tot aller verbazing. Zij toonde de grond, nat van haar tranen tijdens het bidden, en Germanus riep de Parijzenaars op om haar met eerbied te behandelen. Twee jaar later stierf Germanus.

Opschudding in 451: de wrede koning Attila was Gallië met zijn Hunnen binnengevallen. Genoveva trok zich met een twintigtal vrouwen in het baptisterium terug om te vasten en te bidden. Ze raadde hun echtgenoten, Parijse notabelen, aan niet te vluchten. Die laatsten beschimpten Genoveva als valse profeet en wilden haar als onreine vrouw stenigen of in een afgrond gooien. De aartsdiaken van Auxerre moest tussenbeide komen, en de gebeurtenissen gaven Genoveva gelijk. Attila liet Parijs terzijde en werd verslagen bij Troyes. Genoveva werd zo een nieuwe Judith en Esther, de gelijke van de heiligen Martinus en Aignan, die ook bloedbaden wisten te vermijden.

Genoveva, hoewel rijk, hield zich aan een streng leven met veel vasten en veel bidden. Op een kerkhof bij Parijs lag de eerste bisschop-martelaar Dionysius begraven. Genoveva kon aan kalkstenen komen en liet een basiliek bouwen ter ere van de heilige. Toen de werklieden geen drinkwater meer hadden, weende ze en vulde een grote kuip die nooit leeg geraakte. Genoveva bezocht de nieuwe kerk vaak. Op een regenachtige zondagmorgen, het was nog donker, ging ze bij kaarslicht met diverse maagden op pad. Haar gezellinnen raakten in paniek toen de kaarsen uitwaaiden, maar Genoveva nam een kaars in de hand die spontaan terug brandde. Dat wonder herhaalde zich ook op andere momenten en zieken genazen als ze stukjes van die kaarsen bemachtigden. Genoveva deed meerdere wonderen, onder meer de opwekking van een vierjarige jongen die in een put was gevallen, de genezing van blinden, de uitdrijving van duivels… Haar naam werd zo bekend, dat zelfs Simeon de zuilheilige haar liet groeten.

Het verbond tussen Romeinen en barbaren tegen Attila duurde niet lang. De Frankenkoning Childeric doorkruiste het noorden van Gallië, maar Genoveva kon hem het leven van een groep van zijn gevangenen doen sparen. Daarbij wist ze de poorten van Parijs zonder enige sleutel te openen. Tijdens een periode van isolatie en hongersnood organiseerde de heilige een expeditie om graan te gaan halen. Ze eiste elf boten en voldoende mannen op om via de Seine naar Arcis-sur-Aube te varen. Daar genas ze een verlamde vrouw. Een boom als hindernis in de rivier liet ze doorhakken, ze negeerde twee stinkende riviermonsters en op de terugweg bad ze tot God om haar kantelende schepen drijvend te houden. Aan de armen van Parijs deelde ze het brood uit, en legde zelfs nog uit haar eigen oven bij. De rijken liet ze betalen.

Genoveva was zestig jaar toen ze op bedevaart trok naar Sint-Martinus in Tours via Orléans. Haar schip moest ook hier obstakels overwinnen die de jaloerse inwoners van Tours in de rivier hadden gelegd, zo bekenden die later. In Orléans genas ze een klein meisje en bemiddelde tussen meester en knecht. Ook in Tours deed ze genezingen en duiveluitdrijvingen, onder meer bij een plots bezeten kerkzanger in de basiliek. In het land van Meaux weerde ze wervelwind en regen af van de oogsters. Op een keer was haar olieflesje leeg, maar na haar gebed was het flesje terug gevuld om een bezetene te kunnen genezen.
Op ruim tachtigjarige leeftijd stierf Genoveva. Op 3 januari 502 werd ze in de de grafbasiliek van Clovis begraven, afgewerkt door koningin Clotilde, gewijd aan de Drievuldigheid en later naar Genoveva genoemd.

De cultus van Genoveva verspreide zich vooral in het Parijse bekken en in Duitsland. Haar feestdag verdween op de Kerkkalender van Rome, maar ze was de patrones van Parijs en van Frankrijk. Bij rampen ging haar schrijn rond in Parijs, onder meer bij overstromingen, invasies en epidemieën. Ze werd dan ook speciaal aanroepen bij besmettelijke ziektes en plotse koortsen. Zelfs Erasmus droeg een gedicht aan haar op als dank voor zijn genezing. Tijdens de Franse revolutie werd haar gebeente in 1793 publiek verbrand. Na de heropening van het Pantheon in 1822 werden her en der relieken terug bijeengezocht.
De stichting van Clovis en Clotilde bij de basiliek van de Heilige Apostelen werd het centrum van de latere ‘Congrégation de France’ met ruim 900 abdijen en priorijen. Deze koninklijke en pauselijke abdij verdween tussen 1802 en 1807. De reconstructie van de basiliek van Genoveva, aangevat door Lodewijk XV naar ontwerp van Soufflot, werd uiteindelijk het Panthéon. De huidige cultuskerk is Saint-Etienne-du-Mont.

Genoveva afgebeeld in de kerk van Zepperen (Jos Lacroix)

In de zuidelijke kruisbeuk werden in 1898 laatgotische muurschilderingen uit 1509 blootgelegd. Daarbij ook een uniek levensverhaal van Genoveva van Parijs in elf taferelen, naast een reusachtige Christoffel. Een middeleeuws stripverhaal!
Guido Pulinx

Pastoor Reynders liet in 1934 een uitgesteld ontwerp voor een neogotisch Genovevaretabel uitvoeren door De Wespelaere uit Brugge. Centraal een gesculpteerd eikenhouten retabel met de heilige patrones, vergezeld van de gebruikelijke attributen. Twee tafereeltjes onderaan tonen rechts de ontmoeting van Genoveva en ouders met de twee bisschoppen, en links de redster van Parijs die aalmoezen uitdeelt. Aan dit retabel zijn originele, voor 1896 ontdekte laatgotische retabelluiken gehangen met onder meer een op paneel geschilderde Genoveva als toeschouwer bij een Gregoriusmis.

De oudste glasramen in het koor, helemaal rechts, werden in 1902 gemaakt door de glazeniersfirma Bardenhewer van Brussel in neogotische stijl, na een gift van gravin Sidonie d’Astier, kasteeldochter in Zepperen. Ze tonen Genoveva als jong meisje met haar ouders en met de bisschoppen die haar grote toekomst voorspellen. Bovenaan leidt de heilige de bouw van een kerk. Met enige verbeelding herkennen we in het hoge koor en de lage torenspits de kerk van Zepperen.

Verder bewaart de kerk nog twee reliekschrijntjes:
eentje uit de 18de eeuw dat paar vormt met een Hubertusschrijntje en een neogotisch, uit 1912, met draagstokken, dat meegaat in de processie.

Een 18de-eeuws schilderij toont de heilige met rechts een stoet bedevaarders vanuit de stad en zieken op de voorgrond,
geschonken door de Confrerie Sainte Geneviève, die in die tijd vanuit Luik regelmatig naar Zepperen kwam.

Genovevalied

In 1986 zette pater Wilfried Van den Eeden, assumptionist, een Genovevalied in tekst op de muziek van het Vredeslied of Ode an die Freude (Beethoven):

Juich om de Heil’ge Vrouw
die zich met ons bemoeide
zo dat in Haspengouw
ons dorpje vredig bloeide.
Juich blij en luid haar ter ere.
Jubel, het hart vol dankbaarheid.
Laat nu je zegebede
smeken om haar tederheid.
Vraag haar om steun in het leven
en heb vertrouwen in haar hulp.
Zij leert ons vromer leven
en naar goedheid streven.
Leer ons in dienstbaarheid
de broer-in-nood behoeden
en in de eigen strijd
lijk Gij, ons naar God spoeden.
Wees, Genoveva, de moeder,
die met Gods hart ons gadeslaat.
Zegen de diepste wensen
van uw trouwe mensen.

Later deed ook de echtgenote Voets, lid Genovevakoor, hetzelfde, op de muziek ‘What a friend we have in Jesus’.

In 1957 publiceerde de gekende minderbroeder-dichter Hilarion Thans een hulde en smeeklied tot de heilige Drie Gezusters,
bijzonder vereerd in Opgrimbie. Met dank aan Kamiel Stevaux.

Medaille
19de eeuws

Voor Kerst 2005 maakte MIA, Mia Stippelmans, van Sint-Truiden op vraag van pastoor André Frissaer dit Genovevabeeldje in rode terracotta in verschillende exemplaren en in licht verschillende uitvoeringen, bijvoorbeeld mét hanger waaraan een munt met kruis erop, volgens haar heiligenleven.

Gedichten

Koster-organist Antoine Vaes vatte in één van zijn honderden gedichten ook de processie oude stijl en de Genovevakapel:

SINT GENOVEVAKAPEL
De Sint Genovevakapel
staat er als een mooie droom
met put en al langs een veldweg aan
verscholen bij ’n kastanjeboom.

Ze staat er al meerdre eeuwen
geduldig wachtend op wie leed
of ziekte had te verduren
en op haar beroepe deed.

De volksmond heeft in die jaren
Hare naam wel heel verwrongen
maar bij ’t minste ziekt’ of leed
ze naar haar op beevaardt gongen.
Sint Genoveva Sinter vijve
‘k vraag me af waar ze ’t wel halen
toch bleef ze geëerd, geroemd
bezocht door vlamen en door walen.

Tweemaal ’s jaars kwam de processie
langs uw kapel devoot voorbij
met groepen zingende maagden
Sakrament en schutterij.

Nu komen ze niet meer zo ver
laten u u in eenzaamheid
de weg die was al weer te lang
men tot verkleinen steeds bereid.

Denkt nu aan voorbije tijden
aan een schoon maar vervlogen droom
een is er nog trouw gebleven
die prachtig grote kastanjeboom.
A. VAES (voor 1976)

SINT-GENOVEVA PROCESSIE
Biddend ging ze langs veld en weg,
met het kruisbeeld steeds in top,
de jongens volgden op de voet,
de meisjes kwamen verderop.

Kleuters met een rood broekje aan,
droegen een kleine houten kruis,
ze waren moe van ’t verre gaan,
verlangden sterk naar hunne thuis.

Dan volgden meisjes met een vlag,
waaraan bogend twee linten hingen,
de lus in ’t kleine handje lag,
van meisjes die met hen gingen.

Dan volgde het vergulde beeld,
ons patrones de hoog geeerde,
gedragen door de jeugd een “weeld”,
zo men toen aan ons nog leerde.
De Familie een reuzevlag,
met een kruisbalk gans van boven,
waarachter men veel vrouwen zag,
die biddend verklankten hun geloven.

Gevolgd door die van ’t heilig Hart,
al even zwaar om dragen,
daar gingen de mannen ook apart,
al biddend ze ’t veldgewas bezagen.

Jongens droegen ’t beeld der vrouwe,
waarachter maagden met een palm,
zo verklankten z’hun vertrouwen,
met een lied of met een psalm.

De boogschutters de erewacht,
drogen fier hunne flambouw,
een stok met kaars en bloem bedacht,
een schone groep, zeer Godsgetrouw.

Misdienaars met kling’lend belgeluid,
verkonden de komst van God de Heer,
meisjes in ’t wit gekleed als bruid,
strooiden minzaam bloemen neer.

De notabelen samen gaan,
rondom de Hemel met de Heer,
de burgemeester met zijn sjerpe aan,
de veldwachter leidde het verkeer.
Zo gingen we in lange rij,
langs de velden en de wegen,
die schone tijd voor veel voorbij,
die gebeden lange zwegen.
Versierde huizen met kaars en kruis,
waarrond bloemen sierlijk stonden,
op de straat voor ieder huis,
w’ altijd groen en bloemen vonden.

‘K zie nog als toen het golvend graan,
het klaverpurper bloemtapijt,
de kersen kleurend rijk belaân,
’t blijft een herinnering met spijt.
A. VAES (voor 1999)

Genoveva in Europa

In Vlaanderen zijn er nog Genovevaparochies in Zussen (Riemst), Oplinter (Tienen) en Steenhuffel (Londerzeel). De Drie Gezusters kregen op heel wat plaatsen kapelletjes o.m. in Groot-Gelmen, Rosmeer, Reppel, Opgrimbie, Eversel, Heultje bij Westerlo, Hulshout, Keerbergen, Erps-Kwerps… en in het Nederlandse Swartbroek (Weert) en Maasniel (Roermond). In Holset (Vaals) wordt Genoveva sinds de 19de eeuw speciaal vereerd.
In Wallonië is Genoveva patroonheilige in Mont-Saint-Geneviève (Lobbes), Wiesme (Beauraing), Dréhance (Dinant) en Vodecée (Philippeville). In Strée bij Modave is er een bron met kapel. Bij de Walen zijn er verder nog Drie Gezusterdevoties in Hodeige, Hives, Bertrée en Troisvierges (Hd. Luxemburg).
In Frankrijk, vooral Parijs en Ile-de-France, zijn er liefst zeventig parochies en via Trier is de Genovevacultus vooral verspreid naar Duitstalig gebied, o.m. Rijn, Moezel, Zwarte Woud, Jura, Tirol en Frankenland. Eén voorbeeld: Obermendig bij Koblenz. Genoveva is de patrones van Parijs – waar ze vaak wordt voorgesteld met het scheepje uit het stedelijk wapenschild – van het bisdom Nanterre en van de Franse nationale gendarmerie. Zelfs beeldverhalen voor de jeugd werden er uitgegeven.

Parijs, Pont de la Tournelle, Genovevabeeld, Landowski 1928

1954 en 1992

Procession of Saint Genevieve Zepperen Sint-Truiden/Saint-Trond in Belgium

Foto’s 2006 Dirk De Man

A long tradition

Every year, on the Sunday of Kermis, the first Sunday past Whitsun, the procession of Saint Genevieve – or the procession of the ‘Blessed Sacrament’ – solemn strides through Zepperen, near Saint-Trond in Belgium. So the people of Zepperen honour their titular saint.
Ancient hagiographies tell of the young hesbignon nobleman Trudo, who came in 652 to Zepperen to ask some advice of Saint Remaclus, of French origin and bishop of Tongres-Maestricht. In this text Zepperen was named Septimburias or ‘seven hovels’. Ar that time there was already a basilica in honour of Saint Genevieve of Paris in the village. In the ‘Vita’ or life story of this Saint Trudo, founder of the nearby town of Saint-Trond, is recorded how at night Trudo went on regular pilgrimage to the church of Zepperen.
Old records speak of a Sinter Vijve Capelle (the local pronunciation for ‘the chapel of Saint-Genevieve’) in the 15th century and of pilgrims from Wallonië, the southern French speaking part of the country, in the 17th century. Around 1900 medieval wallpaintings were discovered in the church. They include a magnificant and unique life of the Saint of Paris in eleven scenes. In the 17th century there was a Saint-Genevieve guild in Zepperen, refounded in 1911.

From time immemorial the procession of Saint Genevieve moves on every year. To preserve this living cultural heritage in a time of religeous changes, it has to be renewed on a regular base with respect for tradition. Since 2006 this renewal gained momentum, spurred on by the city’s heritage preservation cell. More than 200 village people change their plain clothes for the costume of a saint or a biblical character. On different locations along the route the people of the neighbourhood erect altars as resting places for the blessing priest. People also decorate their window or door with a little altar amidst flowers. Green leaves and flowers of the garden are shredded to strew before the approaching procession.
Saint-Genevieve is locally known as one of the ‘Three Sisters’, worshipped on Whit Monday in Zepperen, Rijkel and Brustem. One can only guess that during the Christianization of Hesbaye in the late Roman empire and the Early Middle Ages the Germanic religion of the Mother goddesses was replaced by the worshipping of the Three Holy Sisters Genevieve, Bertile and Eutrope. This was a way to introduce foreign Christianity to the pagan population. In any way, Genevieve was one of the eldest patron saints of the region. The Three Sisters have in each of their villages a well nearby the church or nearby a chapel.

1887+-

The life of Genevieve

Saint Genevieve was born in 422 at Nanterre. When Saint Germanus, bishop of Auxerre, on his way to Britain, halted there, he took particular notice of the little Genevieve. He foretold her future sanctity. Genevieve received the religious veil at about fifteen years of age. After the death of her parents she settled in Paris and gave herself up to the most fervent practices of devotion and penance. Although at a certain time she was persecuted as an impostor, under the opprobrious names of visionary, hypocrite, and the like, her calumniators were converted into a singular veneration during the remainder of her life. When the Huns menaced to take Paris, Genevieve persuaded the citizens to pray and to stay in their city. Attila changed his cours and bypassed Paris. During another long blockade the citizens were distressed by famine. Genevieve went out and brought back from Arcis-sur-Aube several boates laden with corn. She also excited the zeal to build a church in honour of Saint Dionyius. King Clovis who embraced Christianity in 496, began to build another church. When Genevieve died on the 3rd of January 502, she was buried there.
Probably French missionaries, like Remaclus from Aquitaine, brought her veneration to our region. Different scenes of her life are depicted in the mediaeval wall paintings in Zepperen: the young girl sits at a table and gets a box on the ears from her mother as she want to go to church, her mother went blind as a divine punishment, but her daughter Genevieve cures her with water out of a well, Genevieve is visited by two bishops, she saves Paris from starvation as she fetches corn by ship, she brought into being a drown boy, she expels the devil out of a jug, she visits church in the dark, but the devil blows out her candle. An angel lights the candle again. This story inspires the classic representation with little angel and candle and little devil with bellows. In more recent times Genevieve is portrayed with a spindle or as a shepherdess.

Foto Jos Lacroix, 2004

Contact: Processiewerkgroep Sint-Genoveva Zepperen, Sint-Genovevaplein 21, 3800 Sint-Truiden
Tel. 011-67 43 43, marlies_bex@hotmail.com of genovevaprocessie@gmail.com. 

Genevieve in Europe

In Flanders, the northern Dutch speaking part of Belgium, Saint Genevieve is also a titular saint in Zussen (Riemst), Oplinter (Tienen) and Steenhuffel (Londerzeel). Chapels dedicated to he Three Holy Sisters are to be found among others in Groot-Gelmen, Rosmeer, Reppel, Opgrimbie, Eversel, Heultje near Westerlo, Hulshout, Keerbergen… and in the nearby Dutch villages of Swartbroek (Weert) and Maasniel (Roermond). In Holset (Vaals NL) there is a well of Saint Genevieve.
In Wallonie Genevieve is titular saint in the parishes of Mont-Saint-Geneviève (Lobbes), Wiesme (Beauraing), Dréhance (Dinant) and Vodecée (Philippeville). Worshipping of the Three Holy Sisters takes place in Hodeige, Hives, Bertrée and Troisvierges (Gd. Luxembourg).
In France, particularly in Paris and Ile-de-France, there are seventy Genevieve parishes. Via Trèves the cult of Genevieve expanded to German speaking regions as the Rhine, the Mosel, Black Forest, Jura, Tirol and Franconie. One example only: Obermendig near Koblenz. Saint Genevieve is the titular saint of the City of Paris, the ‘Diocèse de Nanterre’ and the ‘Gendarmerie nationale’. Her devotion is still alive, even via childrens books.

More info
See Genovevaprocessie
See Remacluskring Zepperen
See Sainte Geneviève de Paris
See also:
– Leven in Oud Zepperen. Va kjoozestein tot kurrezoug, Remacluskring, Zepperen, 1999, p. 362-412, with extensive bibliography.
– Jacques DUBOIS en Laure BEAUMONT-MAILLET, Sainte Geneviève de Paris, (Saints de tous les temps, 1), Paris, 1982.
– Michel ROUCHE, Clovis, Paris, 1996, p. 470-491.
– Remacluskring Zepperen, Een Parijse dame met kaars en boek: de Sint-Genovevaprocessie Zepperen, in: Rombout NIJSSEN (red.), Limburg feest, Zutendaal: Heemkunde Limburg, 2010, p. 86-90.

Version 25th of May 2021