De Heilige Remaclus
De heilige Remaclus (feestdag op 3 september) werd geboren te Berry in Aquitanië (Fr.) omstreeks 600. In 632 werd hij abt van het klooster van Solignac. Rond 650 was hij actief als prediker in de Ardennen en stichtte de kloosters van Malmédy en Stavelot. Tussen 650 en 660 was hij interim- of reisbisschop van Maastricht, na Amandus. Daarna was hij nog enkele jaren abt in Stavelot. Remaclus, de ‘apostel van de Ardennen’, wordt voorgesteld als bisschop met een wolf aan zijn zijde. Hij zou de wolven uit de streek van Stavelot verdreven hebben. De getemde wolf draagt zijn staf en een mand bouwstenen voor de abdijen.
De jonge graaf Trudo en latere stichter van een klooster als basis van het huidige Sint-Truiden, kwam om de andere nacht op bedevaart naar Velm of naar Zepperen, waar in die tijd al een kerk was toegewijd aan de heilige Genoveva van Parijs. Een engel beval hem ’s nachts in een visioen zich naar Zepperen te begeven, waar hij uit de mond van bisschop Remaclus zou vernemen wat God van hem verlangde. Trudo werd door Remaclus hartelijk ontvangen, al spotten zijn dienaars met het arme uiterlijk van de jongeman. Remaclus nam Trudo aan als zijn geestelijke zoon en raadde hem aan zich naar Metz te begeven om zich daar te laten onderwijzen in de Schrift, en om al zijn goederen te schenken aan de kerk van Metz.
Trudobeeld in neogotiek door Hoeken-Janse ca. 1900, uit Redemptoristenklooster, nu in het stadhuis van Sint-Truiden
Bibliografie :
– Kort begryp van het leven van den H. Trudo, apostel van Haspengouwe, stigter van het hier voorens abdye, en bezonderen patroon der stad St. Truyden, Sint-Truiden : J.B. Smits, 1806, tekst goedgekeurd in 1723, verzameling Kamiel Stevaux Brustem.
– Vita Trudonis confessoris Hasbaniensis auctore Donato, in : MGH SS rer. Merov. 6, Hannover, 1913.
– Matthias WERNER, Der Lütticher Raum in frühkarolingischer Zeit. Untersuchungen zur Geschichte einer karolingischen Stammlandschaft, (Veröffentlichungen des Max-Planck-Instituts für Geschichte, 62), Göttingen, 1980.
– Albert LEMEUNIER (dir.scientifique), Saint Remacle, l’apôtre de l’Ardenne, Spa, 1995.
– Philippe GEORGE, Saint-Remacle, évangelisateur en Ardenne (ca. 650). Mythe en réalité, in: La christianisation des campagnes. Actes du colloque du C.I.H.E.C. (25-27 août 1994), Brussel-Rome, 1996, p. 47-70.
In Zepperen leven nog enkele – kunstmatige – herinneringen aan deze figuur. In 1861 werd een Remaclusklok gegoten door Vanaerschodt in Leuven. Ze werd meegenomen door de Duitse bezetter in 1943 en in 1954 vervangen door een gelijknamige klok van Michiels te Doornik. Een glasraam uit 1922 verbeeldt de scene met Trudo. In 1984 kreeg de lokaal-historische en heemkundige kring van Zepperen Remaclus als patroon en een bisschopsstaf in het logo. Sinds 1999 draagt een nieuwe straat met pleintje in de verkaveling Dekken de naam Remaclusstraat. In de Sacramentsprocessie van 15 juni 2003 stapte voor het eerst een Remaclus in bisschopskleren mee, naast het vaandel van de Remacluskring.
Tekening van het verdwenen Remaclusretabel in verguld zilver, in opdracht van abt Wibold gemaakt voor de abdij van Stavelot tussen 1130 en 1158. Links Trudo die door de engel wordt gewekt, rechts Remaclus die te midden van zijn kapelaans en zijn ‘familia’ de jonge Trudo ontvangt. Quem plebs ignorat, bene notum presul honorat : de voorzitter eerde als een kennis hem die het gepeupel niet kende.
Glasraam in het koor van de Genovevakerk met de ontmoeting tussen Trudo en Remaclus.
Werk van Godfroid Bary van Brussel, 1922
Zepperen ? 